Joanne: Catch up

Hallo lieve mensen,

Ik ben me ervan bewust dat we inmiddels een week (en twee dagen) verder zijn en ik dus heel veel heb om met jullie te delen. SOTC was onwijs gaaf maar ook heel druk en het vroeg veel van me, geestelijk en lichamelijk. Ik zit inmiddels in Engeland en heb wat tijd om wat achterstand in te halen

Here we go

Bron wikipedia:

Stations of the Cross (or Way of the Cross; in Latin, Via Crucis) refers to a series of images depicting Jesus Christ on the day of his crucifixion and also to the prayers Christians say when contemplating those images. Often a series of 14 images will be arranged in numbered order around a church nave or along a path, and the faithful travel from image to image, in order, stopping at each "station" to say the selected prayers and reflections.

Bij dit event hebben wij geprobeerd het religieuze plaatje te vervangen door een boodschap die meer gericht is op de liefde van God, en dat Hij zijn zoon als offer voor ons gaf. We hebben er een station bijgevoegd die de opstanding van Jezus representeerde, want hij leeft! En dat hebben we heel beeldend gemaakt naar de mensen toe door kunst te gebruiken en daardoor recht tot het hart te spreken.

We zijn SOTC ingestapt door trainingen te volgen en ons geestelijk voor te bereiden op het event. We hebben geleerd hoe we kunst kunnen gebruiken in evangelisatie. En hoe kunst op een krachtige manier deuren kan openbreken en Gods glorie kan tonen.

Een mooie vergelijking die Amy gaf over de impact van kunst:

Kunst is als een zaadje die je plant in iemands hart, vervolgens mag het gaan groeien.

Amy vertelde over danseres die ze kent. Die danseres droomde op een nacht dat ze allemaal vogels uit de lucht sloeg terwijl ze aan het dansen was. Ze snapte er niets van. Diezelfde dag moest ze op een conferentie dansen, na haar dans zei iemand tegen haar; 'Kill the birds!' 

Toen ze die avond de bijbel erbij pakte, en de vergelijkenis las over de vogels die het zaad weg pikten waardoor het niet kon groeien, werd het voor haar duidelijk. Met haar dans kon ze de vogels wegslaan en het zaadje een kans geven om te groeien. Dat zaadje is het geloof, en het leven dat eruit voortkomt, wat het plantje laat groeien, dat is Jezus!

De dagen erna zijn vrij snel gegaan. We hebben de kerk opgebouwd en voorbereid op de komst van mensen. Tijdens het opbouwen hebben we voor het gebouw en de omgeving gebeden en zegeningen uitgesproken. Ik, Anouk en Franck deden dit door middel van een prayerwalk. Het was een warme dag met heel veel wind en we liepen door de stad al biddend. Het was onwijs krachtig om gewoon zo met God te lopen door Brussel, en met Hem te praten en van Hem te ontvangen. Het gave is dat ik en Franck hetzelfde beeld hadden tijdens die wandel. Ik moest er constant aan denken, en het beeld kwam telkens opnieuw naar voren. Ik weet nog dat Jefta in onze voorbereidingsweken op HQ zei dat er misschien beelden waren die deze reis opeens terug zouden komen en voor die situatie goed waren. Maar ik dacht dat het dan een beeld zou zijn die ik zelf eerder had ontvangen. Dat was niet het geval en ik was allang vergeten dat Jefta met dit beeld was gekomen, en tijdens die prayerwalk bleef het maar terugkomen. In het kort: Het is het beeld van een dode omgeving, waar alles zwart en somber is. Maar het komt tot leven door God's adem die de omgeving nieuwe kleuren inblaast. kleur vervangt de grauwigheid, duisternis maakt plaats voor licht, en alles wat dood was krijgt nieuw leven. En het is alsof de lente begint na een te lange droge, dorre en dode winter. 

Thomas (een man die zich al lang over België ontfermd) bevestigde dit beeld later ook, want blijkbaar is precies dit al eerder over België is uitgesproken. En daar wisten ik en Frack niets van af.

Het is zo gaaf dat God door meerdere mensen heen werkt, en ons zo bevestigd en sterkt om Zijn kinderen het goede nieuws te brengen. Om zijn ware gezicht te laten zien aan de mensen, want Hij is leven, Hij is alles wat je zoekt en nodig hebt! 

Om mensen te raken, geestelijk adem en leven in te blazen door God's aanwezigheid. Daar voel ik me echt op mijn plek. En op mijn weg. God is echt aan het bewegen in mijn hart en ook in deze stad. Anouk en ik hebben veel worship gedaan deze week, waarvan twee keer in een park dicht bij het evenement in de buurt. Het was zo krachtig, om de heilige geest door ons heen te laten werken. Naar de mensen om ons heen en in de stad. Soms is de spirituele wereld (en de strijd daarin) zo veel tastbaarder dan de realiteit die wij kennen. En gelukkig sta ik sterk, in Hem die mij kracht geeft.

Verder was mijn rol in SOTC ook in een van de stations (Peters denial). Het was een dramastuk en ik vond het erg leuk om mee te kunnen doen en om me in een ander persoon te kunnen verplaatsen. Ik heb er wel van geleerd dat het niet mijn manier van creatief uiten is. Ik vind drama stukken heel inspirerend en krachtig om naar te kijken, omdat het beeldend/visueel de boodschap directer brengt. Maar zelf vind ik het lastig om iemand anders te spelen.

Tijdens mijn rol als servant in Peters denial, heb ik mezelf echt versteld doen staan, ik wist niet dat ik tot zoveel toe in staat was. Er was een avond waarin er zoveel groepen waren dat ik opnieuw en opnieuw en opnieuw het dramastuk moest spelen, zo'n twintig keer zonder break. Het hele team, (inclusief de dansers) hadden dit nooit op eigen kracht kunnen doen. Ik begon mijn stem kwijt te raken, en normaal weet ik, dan raak ik hem ècht kwijt. (En dat is slechte boel aangezien mijn stembanden niet helemaal gezond zijn op dit moment). Maar voor de eerste keer ooit, was het de irritatie en heesheid verdwenen. Op eigen kracht had ik dit nooit kunnen doen.

En natuurlijk Pasen, afgelopen zondag! SOTC is officieel afgelopen en we hebben in de ochtend heerlijk genoten van een paasontbijt, en het weer buiten was perfect. In de middag zijn Anna en ik nog even in Brussel geweest, gewoon om iets luchtigs te doen na deze intensieve week. 

Ik hoop en bid voor alle mensen die ik deze week heb ontmoet, dat ze op alle vlakken van hun leven waar ze armoede ervaren, overvloedig gezegend mogen worden door God en van zijn aanwezigheid. Als je in Hem bent, dan ben je rijk. 

Ik heb zoveel vreugde in mijn hart, dat het overstroomt zo, ik wil het met iedereen delen. Tegelijkertijd zie ik ook de pijn in de mensen die zoveel verdriet hebben en zoveel gemis voelen. Ik bid dat God hun hart zal aanraken. Want ik weet dat waar ik ook doorheen ga, en wat er ook is gebeurt, ik sta vast in Hem.

Deze week heb ik echt mogen uitstappen, en heb ik me durven te laten leiden wat mijn hart zegt.

'Stop waiting for the fear to leave before you act on what God has put in your heart.'